Yaşımız gereği 1980 yılından beri İyi kötü siyasi ve ictimai hayatın içerisindeyiz Kimleri gördük kimleri,çok şeylere şahitlik ettik Filmin sonunu sizi fazla heyecanlandırmadan Meraklandırmadan söyleyeyim Hepsinde vefasızlık, hepsinde unutulmuşluk Hepsinin ortak yanı insanların iki yüzlülüğü Önce alkışlar sonra ? Sonrası malum Şimdi örneklerle devam edelim. Yıl 1980. Askeri darbe oldu.  Kenan Evren ve arkadaşları askeri darbe yapmış Alkışlar, hem de avuçların son sesiyle. Malum bası askerleri pohpohlayıp ha bire gaz veriyordu. Her tarafta darbe yapan paşaların resimleri vardı Basın ha bire darbeci generalleri övüyordu. Mesela Kenan Evren kıytırıktan resimler yapıyor Zenginler almak için milyonları akıtıyordu Halbuki hiçbir sanatsal değeri yoktu. Becerili bir lise öğrencisinin çizdiği resimlerden farkı yoktu Ama tek farkı vardı siyaseten güçlüydü Yağcı ve yalakalar sanat için değil 'yağcılık' için alıyorlardı. Halk hep alkışlamaya devam ediyordu Halbuki halk gücü alkışladığının farkında değildi. Gün oldu devran döndü. Aradan uzun zaman geçti Aynı Kenan Evren Hasta yatağında yargılandı Aynı halk aynı adamın yargılanmasını da alkışladı Cenazesine az sayıda katılım oldu. Basın puntoları küçülttü küçük harflerle duyurdu okuyucularına Dün alkışlayanlar bu gün ölümü kutluyordu sanki Rahmetli Özal'lı yıllar. Gösterişli iktidar, ışıltılı hayatlar. Papatyalar,bankerler,yolsuzluklar,yüksek faizler Güç'ün tavan yaptığı,asılanın asıldığı,kesilenin kesildiği yıllar Yani 'Güç' zehirlenmesinin yaşandığı yıllar. Alkışlar hiç kesilmiyordu. Ne zamana kadar ? Gücü, yani iktidarı kaybedinceye kadar. Yerelden de bir örnek verelim O yıllarda Aksaray'da bir partinin il başkanı  Kurumlara telefon açıyor edep dışı hakaretler yapıyordu Bu duruma bizzat şahitliğimde oldu. Halk O nu da alkışlıyordu. 'Varol Başkanım' diyorlardı Geçenlerde bir dostuma sordum  Nasıl 'kudretli başkan'  Ne halde ne yolda dedim Dostum' sorma selam veren yok' dedi. Üzüldüm.   Ne oldum değil ne olacağım demek lazım. Anlayabilene.