Bir şeye sevginiz O'na verdiğiniz değerle ölçülür. Çocukluğunuzu hatırlayın. Babalarımızın aldığı bir elbise ayakkabı  Ne kadar değerliydi.  Hele fosforlu saat Yatağın içerine girip aydınlatmasına bakıp bakıp  Mutluluğumuzun ölçüsünü hesap bile edemezdik. Hele bisiklet.  Onu ne siz sorun, ne ben söyleyeyim. Rahmetli babam hurdalıktan traktör aldığında Dünyalar benim olmuştu. Nasıl olmasın tarlaları artık sürecektik ekecektik. Babam at ile toprağı işlemekten kurtulmuştu. Hurdalıktan aldığımız traktörü neredeyse her gün Anamın elbiselerimize yamalık yapmak için Özenle sakladığı  çaputlarla siliyordum Çünkü benim yanımda çok değerliydi Buraya bir nokta koyup devam edelim.. Bir şeye verdiğiniz değer ona verdiğiniz önemle doğru orantılı. 'Değer ' kelimesi bir şeyin maddi manevi karşılığıdır. Mesela emekli vatandaşlarımızın durumu. 'Değer' kelimesi onların yanına hiç mi hiç uğramıyor. Kendilerinin durumundaki diğer ülke emeklilerine bakıyorlar Sadece  iç geçiriyorlar birazda sinirlenerek. Değer verilmemekten, sefalete itilmekten muzdaripler. Ellerinden bir şey geliyor mu ? Hayır. Parklarda gözlerini ufuklara bakarak gökyüzünü seyrediyorlar. Onların vergileriyle büyüyüp yönetim kademesine gelenler, onları açlığa mahkum ediyor Ne acı bir durum değil mi ? Ulkemiz adım adım sosyal atık olmaya doğru gidiyor Emekli sosyal atık.  Çiftçi sosyal atık, dar gelirli her zaman atık. Bu durumu tarih affetse bile vicdanlar affetmeyecek İnsanı yaşat ki devlet yaşasın sözünü hatırlatsak fayda sağlar mı ? Sanmıyorum.